Daarvoor moeten we eerst een hele tijd terug in de tijd. Een paar honderd jaar geleden heersten de Spanjaarden op Curaçao. Zij probeerden geld te verdienen met de landbouw door sinaasappels te kweken. Dat mislukte gigantisch. De sinaasappeltjes leken op pingpongballen, waren bitter, oneetbaar en groen. Alleen de schil was te gebruiken. In het begin werden daar oliën uitgehaald maar al heel snel kwamen die dronken Spanjaarden erachter dat je er ook likeur uit kon halen: het latere Blue Curaçao!

Laten we heel duidelijk zijn: het is natuurlijk niet zo dat als je de schil van zo’n kleine sinaasappel uitknijpt daar blauw sap uitkomt. Het is ook een mysterie hoe iemand ooit heeft bedacht om er kleuren aan toe te voegen. Waarschijnlijk komt dit uit begin jaren twintig. De likeur werd gebruikt in cocktails en die vinden we blijkbaar veel lekkerder als er een kek kleurtje aan zit. Dus werden de kleuren wit, oranje, blauw, rood en groen geïntroduceerd. Tegenwoordig is dat veel meer dan een kek kleurtje en worden er ook verschillende smaken toegevoegd.

Let trouwens goed op als je een fles Blue Curaçao wil kopen of meenemen naar Nederland. Alleen die met de ronde fles is het origineel. Die Blue Curaçao heeft meestal ook een hoger alcoholpercentage. De ‘neppers’ zijn vaak blauw omdat er een non alcoholisch blauw drankje wordt toegevoegd. Bij het origineel is dit niet het geval en gaat het dus echt om het sterke spul.

Terug naar Elvis! Hij heeft van alles te maken met de blauwe kleur van de Blue Curaçao. Er is voor blauw gekozen omdat het wordt geassocieerd met onze azuurblauwe zee en lucht en het ziet er ook nog eens fijn uit in een cocktailglas. En daar komt de King off Rock ’n Roll in het spel: hij speelde in de populaire film Blue Hawaii. Dat is ook de naam van de populairste blauwe cocktail. En een keer raden wat het hoofdingrediënt is van de Blue Hawaii: precies ananas… en natuurlijk Blue Curaçao!